Καθώς απομακρυνόμαστε με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα από τα ορυκτά καύσιμα, όπως είναι ο λιγνίτης και το πετρέλαιο, πληθαίνουν οι μονάδες παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, όπως είναι ο ήλιος και ο άνεμος. Στην Ελλάδα έχουμε και από τα δύο και τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται πολλά φωτοβολταϊκά συστήματα, καθώς και αιολικά πάρκα - θα έχετε σίγουρα δει ανεμογεννήτριες σε λόφους και βουνά γύρω από πόλεις και χωριά.
Ταυτόχρονα, τα τελευταία περίπου 30 χρόνια κατασκευάζονται αιολικά πάρκα μέσα στη θάλασσα και, πολλές φορές, σε σημεία που δεν φαίνονται από τη στεριά. Η αρχή για τα υπεράκτια αιολικά είχε γίνει στη Δανία και την Ολλανδία τη δεκαετία του 1990, σε περιοχές με χαμηλά βάθη. Σταδιακά, και με την εξέλιξη της τεχνολογίας, βλέπουμε σήμερα ανεμογεννήτριες στη μέση της θάλασσας (εντάξει, όχι ακριβώς στη μέση, αλλά μακριά από στεριά), σε μέρη όπου το βάθος είναι μερικές δεκάδες μέτρα.
Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι η λύση των ανεμογεννητριών σε πλωτές εξέδρες, που μπορούν να τοποθετηθούν σε σημεία με μεγαλύτερα βάθη. Για έναν πράσινο και βιώσιμο Generation Next κόσμο, είναι αλήθεια ότι δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά για τη σημασία που έχουν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Όμως, τι κάνεις άμα χαλάσει μία ανεμογεννήτρια που βρίσκεται στη μέση του πελάγους; Δεν είναι πάνω στο βουνό, όπου μπορείς να φτάσεις με ένα αυτοκίνητο, ακολουθώντας τον χωματόδρομο. Ούτε είναι πάντοτε εύκολο να φτάσεις σε μια ανεμογεννήτρια στη θάλασσα, όταν φυσάνε άνεμοι 6 ή 7 μποφόρ.
Ευτυχώς, υπάρχουν λύσεις. Υποβρύχιες συσκευές ρομπότ, οι οποίες μπορούν να κινηθούν με κάθε καιρικές συνθήκες, θα μπορούν να αναλάβουν τη συντήρηση και την επισκευή των ανεμογεννητριών. Κάποιες από αυτές μπορεί να μεταφέρουν και ανθρώπους, που θα θα επιβλέπουν την επισκευή από ασφαλές σημείο. Έξυπνοι αλγόριθμοι και συστήματα τεχνητής νοημοσύνης παρακολουθούν τη λειτουργία κάθε ανεμογεννήτριας και «προβλέπουν» τη βλάβη, πριν ακόμη αυτή συμβεί. Πώς; Διαβάζοντας μικρές μεταβολές στη λειτουργία των εξαρτημάτων ή μικρές διακυμάνσεις στην παραγωγή ενέργειας. Drones, που πετούν όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, επιτηρούν την περιοχή για λόγους ασφαλείας, τόσο των ανεμογεννητριών, όσο και των πλοίων που κινούνται κοντά σε αυτές.
Γενικότερα, οι δοκιμές που έχουν γίνει δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέρος στη λειτουργία και συντήρηση των ανεμογεννητριών που βρίσκονται μακριά από τη στεριά μπορεί να αυτοματοποιηθεί. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2030 η Ευρώπη μπορεί να καλύπτει τουλάχιστον το 15% των ενεργειακών της αναγκών από τα αιολικά πάρκα που θα βρίσκονται στη μέση της θάλασσας! Και αυτό σημαίνει ένα πιο πράσινο (αλλά και πιο γαλάζιο) περιβάλλον για όλους μας.